30 april 2015

Aardbeving Nepal - wat kan ik doen voor weeshuis YAUC

Ik schrok me een hoedje van de week - aardbeving in Kathmandu - Nepal! Daar staat ook het weeshuis YAUC dat Tej Prasad Timsina runt. Help dit Nepalese weeshuis, denk ik meteen.

In 2007 was ik er te gast om mee te helpen met de kinderen. Sindsdien af en aan contact met Tej via facebook. In Nepal hadden we inspirerende gesprekken. Weer thuis blijkt de afstand en taal toch wel lastig - verder dan Namaste - how are you? gaat het niet echt maar de aarbeving brengt daar verandering in.

Situatie weeshuis na beving
Wat is de situatie van het weeshuis nu? De keuken is vernietigd, er zitten grote scheuren in het huis, kortom het is een onveilig huis. Volgens Tej slapen bijna alle mensen buiten uit angst voor naschokken of nieuwe bevingen. Ook de kinderen van het weeshuis en hijzelf.

Toen en nu 
Ik realiseer me dat waarschijnlijk nog maar enkelen of misschien geen enkel kind van deze foto daar nog woont. Ik wéét niet eens hoeveel er nu wonen. Wel dat Tej nog steeds zijn stinkende best doet om die kinderen een thuis te geven tot ze zelfstandig zijn of bij familie terecht kunnen. Over de site valt veel te zeggen. Zo is het bijwerken van de site-lijst is gestopt. Wat ik in 2007 heb bijgedragen staat er niet op: een nieuwe PC, een stuk of 15 Engelse kinderboeken en een paar duizend euro via vrienden en familie. En ook de velen anderen na mij staan er niet bij. Maar dat is maar een site. In het echte leven wordt er hard gewerkt.

Kaarten van weeskinderen
Na mijn vakantiewerk weer in nederland een maand later, kwam er een doos met kaarten met foto's van de kinderen. Prachtige foto's die we hadden gemaakt en laten drukken om hier te verkopen! Grootse plannen voor een soort permanente funding vanuit hier. Het is er nooit echt van gekomen, Een deel van de kaarten heb ik hier nog en die komen nu goed van pas. Ik ga dit zo snel mogelijk oppikken en Tej helpen met de wederopbouw, al is het maar met stom geld!

Wordt vervolgd!

26 april 2015

Poepinnovatie (1)

In de stad wonen en een prachtig park hebben ... dat vol ligt met hondenstront, ken je dat? 


Nou wij hier op Textielplein Tilburg wel! Hoe pak je dat nou aan als je een evenement wilt organiseren? Dit is wat wij hebben gedaan:




  • De gemeente gebeld voor een poepzuiger. 
  • Gebeld met het poepzuigbedrijf over wanneer en hoe laat ze zouden komen. In elk geval was dat een vrijdag. 
  • Plein afgezet met lint. Ons evenement was op een zondag - 2 dagen lag het plein er dus nog bij. Daarom hadden we het afgezet met rood-wit lint met briefjes met een leuke herinnering de poep van dierlief toch op te ruimen. Hielp dat ... een beetje want nog steeds waren hondeneigenaren die de stront lieten liggen. 
  • Op de zondag van het evenement hebben we met een rij ruimers nog heel wat zakjes poep geruimd. 

Tuurlijk, je belt de gemeente en die is zo vriendelijk om enkele keren per jaar het plein schoon te laten zuigen. Enorm fijn! Een structurele oplossing is het echter niet dus ik ga op zoek naar: poepinnovatie.

POEPINNOVATIE
Gluren bij de buren. Van regionaal naar provinciaal naar landelijk naar wereldwijd - webonderzoek leerde me al snel dat hondenpoep een wereldwijd probleem is. En de aanpakken zijn vaak met een morele vinger, wijzend naar de hondenbezitter. Logisch is het wel. Want het zijn de bezitters die de poep laten liggen. Maar het zijn er slechts enkelen en of het helpt?

Wat nou als je het niet langer benaderd als een probleem maar als een concept van circulair afval. Afval is geen afval maar afval is big business. En er zijn al sociale innovaties op dit vlak.

Mijn eerste idee was: ik wil een kleine mobiele poepzuiger gaan bouwen met studenten van de TU! Op een co-creatiesessie werken we samen een idee uit en dat gaan we presenteren tijdens de European Social Innovation Week Best een strak plan, toch? Als wij hier met Textielplein Tilburg pers mee halen en een verdienmodel kunnen genereren ... ik zie het al voor me!

Een poepzuiger bouwen is niet echt iets nieuws: op deze site zie je er een die van een oude container is gemaakt. Die is wat groot, kost ruim 5000 en het 'design' kan ook wat humoristischer. Ik dacht verder: wat doe je eigenlijk met de poep als je al die opgezogen hebt?

Biogas 
Als we van mensenpoep biogas kunnen maken, dan kan dat van hondenpoep ook lijkt me. En dat ga ik uitzoeken! Waar gebeurt dat, hoe doen ze dat? Wat kunnen wij daarvan vertalen naar ons plein :-)

ZIN OM MEE TE DENKEN? Hier is mijn Diigo taglist!



ALTIJD WAT TE MAUWEN Ik wilde op een ludieke manier aandacht vragen door poep als kunst te zien.


Foto: Ruud van Leeuwen

Op de dag van ons event hebben we n.l. nog heel wat zakjes opgehaald. Daar wilde ik dus iets mee òp die dag:
* laten liggen zodat mensen er omheen moesten lopen. Dan ervaart iedereen de overlast en komt er misschien intrinsieke motivatie het probleem samen op te pikken?
* of zoiets als op deze foto

Maar helaas, een community-lid vond dat een smerig idee en heeft het opgeruimd. Een gemiste kans om op totaal andere wijze aandacht te vragen voor dit lastige probleem! Het pastte ook helemaal bij de kraam over Groen en duurzaam met informatie van 't Schonste Stròtje van Tilburg (hiervoor had ik het plein voor ingeschreven) en Plastich Madonna.

Het laat tegelijk weer eens zien hoe moeilijk het is samen tot iets ludieks te komen als je zo'n verschillende bril op hebt. Omdenken: poep is goud waard! (in plaats van poep is vies) Dat beeld van een berg of boom vol gevulde poepzakjes als opstap naar de toekomst waar we een unieke poepzuiger met biogasconcept uitwerken, is disruptive. Dat blijft beter op het netvlies gebrand dan een poster met waarschuwing of wat we dan ook in de toekomst gaan doen...

Over ALTIJD WAT TE MAUWEN 
#altijdwattemauwen is een serie posts die ik gebruik om toch mijn innovaties (goed gejatte ideeën) te kunnen laten zien, ook al is er in de community niet alijd animo voor. Zo kijk ik kritisch en met humor naar het proces van community-vorming en besluitvorming vanTextielplein Tilburg en hoe ik daar op reageer!