15 april 2017

Balans of niet?

Community-projecten zijn super en vergen veel tijd. Ik denk veel na over hoe ik ze uitvoer en hoe ik in de hectiek beter voor mezelf kan zorgen. Om als professional bij te blijven en om werkwijzen uit te wisselen met andere community-werkers, volg ik allerlei mensen en organisaties.  

Community Art Brabant is één van die organisaties die ik volg. Deze post trok mijn aandacht en leidde tot een kritische zelfblik.



Dit soort lijstjes is makkelijk gemaakt en redelijk praktisch. Wat in mijn ogen ontbreekt is het financiële stukje. Daarover heb ik dit antwoord gepost:

Nice practical list and I miss: keep balance between income and time-investment and escpecially how to

Ik doe nu zo'n 5 jaar community-projecten. Het geeft me energie en tegelijkertijd is het echt keihard werken. Sparren met anderen is voor mij een must. Ik probeer continu te verbinden en dat blijkt vaak een taaie klus. Vooral over echt samenwerken, voel ik me vaak gefrustreerd. Wat is dat eigenlijk, samenwerken? En wat kun je op dat vlak van elkaar verwachten? In het woordenboek staat dit:

Samenwerkien - het richten van de inspanningen van twee of meer personen of instanties op hetzelfde doel.

Bij (grotere) welzijnsorganisaties ervaar ik regelmatig gebrek aan iinspanningen op hetzelfde doel. En ook lijkt er geen begrip/ inzicht in wat ik liefst met hen probeer te bereiken in/ met de wijk. Even voor de duidelijkheid: het gaat niet om mij als persoon maar om een gezamenlijk doel: samen mooie dingen doen met-voor-door de wijk. Nevendoelen kunnen zijn: mensen laten kennis maken met (amateur)kunst en cultuur; meer inzicht in verleden-heden-toekomst van de wijk; nieuwe contacten krijgen, wijkgenoten leren kennen; talent in de wijk zichtbaar maken; laten zien dat je van een niet zo goed benutte plek een bruisende ontmoetingsplek kunt maken, enz. Ik denk steeds: dit zijn toch onze gezamenlijke doelen? Maar dar maak ik een fout, dat zijn ze niet. Gevolg: geen samenwerking maar alleen ondersteuning op het facilitaire vlak. Zo jammer! En aan de andere kant: een eenzijdige behoefte is niet vruchtbaar. Dus loslaten?    

Een ander heikel punt dat de laatste tijd steeds meer een rol speelt bij mij, is de grote disbalans in tijdsinvestering en inkomen. Een ontwerper vraagt al snel 500 euro voor een logo. Daar zit dan een x aantal uren in, een soort uurtje-factuurtje dus. Artistieke workshops zijn ook redelijk in te schatten. Als die naast de uren legt die ik als projectleider maak, is de verhouding compleet zoek. En weer kom ik uit bij een interessant persoonlijk punt: wat doe ik als projectleider eigenlijk? Een kritische blik op de uren die ik maak en een blik naar binnen, leert dat ik erg veel doe:

  • concept bedenken en uitwerken; 
  • overzicht houden;  
  • relatie beheer; (hoogste post);  
  • bemiddeling, afstemming, terugkoppeling (ook naar subsidiënt); 
  • website, sociale media, persberichten, pers benaderen; 
  • (repetitie)ruimten regelen; 
  • productie-werk zoals spullen halen, brengen, sjouwen, kopietjes maken, enz. 

Als ik dit lijstje zo zie, realiseer ik me dat ik sommige dingen misschien als projectleider niet zou moeten doen. Maar ja, ik ben een eenmansbedrijf, (professionele) vrijwilligers liggen niet voor het oprapen en als ik die dingen niet doe, gebeuren ze niet.

Ik ben enorm nieuwsgierig hoe dit bij community-projecten van andere kleine culturele ondernemers gaat. Weet jij het?